Bij NV schade zijn we altijd geïnteresseerd naar de verhalen van onze klanten. Mensen die in aanraking zijn gekomen met arbeidsongeschiktheid maken veel mee. Dit kunnen mooie, maar ook vervelende ervaringen zijn. Deze verhalen worden het beste verteld door de mensen die ze persoonlijk hebben meegemaakt. En juist daarom laten wij die mensen aan het woord.

Dit keer het verhaal van Pascal (41). Haar werkende leven startte in juwelierszaken, maar omdat dit toch niet helemaal bij haar paste, raakte zij op een gegeven moment werkloos. Na veel netwerken kwam zij in 2008 bij een horlogeatelier in Heerenveen terecht. Dit bleek veel beter in haar straatje te passen en hier kon ze dan ook steeds vaker aan de slag. Tot zij in 2014 mentale problemen kreeg en daardoor arbeidsongeschikt werd.

“De eerste twee keer dat ik bij de bedrijfsarts kwam wilde hij dat ik snel weer aan het werk ging. Dat ging echt niet, ik had zelfs gedachtes gehad dat ik op het spoor wilde gaan staan. Zo slecht ging het op een gegeven moment met me. Zulke problemen zijn niet direct zichtbaar, maar hadden heel veel impact op mij.”

Pascal werd tijdens deze periode niet tot nauwelijks begrepen door haar jongere collega’s. Terwijl ze uitlegt dat ze in die tijd hulp kreeg bij haar mentale problemen, vertelt ze direct dat hulp in die vorm niet aansloot bij haar als persoon. Hierdoor twijfelt ze of dat in die periode iets geholpen heeft.

“Elke week, ook al voelde ik me slecht, ging ik langs op het werk. Toen ik langer ziek werd kreeg ik het gevoel dat ik als collega niet meer echt gewenst was. Het voelt alsof je een buitenbeentje bent. Een band houden met je collega’s is dan heel moeilijk. Ik heb ook nooit iets van een afscheidskaartje gehad of nog een berichtje hoe het met me ging, terwijl je toch lang samen hebt gewerkt. Dat vond ik heel moeilijk.”

Na deze moeilijke jaren kwam ze bij het UWV en NV schade terecht voor een beoordeling en het WIA-traject. Ze vertelt openhartig over deze tijd. Het UWV was voor haar in mindere mate behulpzaam dan NV schade. Of het nou voor vragen over werk of financiën was, ze is altijd goed geholpen.

“Ik kreeg op een gegeven moment een vaste contactpersoon bij NV schade. Die heb ik nog steeds. Ik kan haar alles vragen en het wordt dan altijd goed uitgezocht. Daar heb ik echt veel steun aan gehad. Nog steeds! Via NV schade heb ik toen hulp gehad van een re-integratiecoach. Het balletje is daardoor gaan rollen.”

Met een glinstering in haar ogen vertelt Pascal hoe ze na een lang re-integratietraject in 2019 uiteindelijk voor haarzelf is begonnen. Ze heeft een bedrijfsplan opgezet en is uiteindelijk begonnen met een eigen bedrijf waar ze horloges repareert, zoals ze dat ook deed toen ze voor een baas werkte.

“Ik heb niet alleen voor, maar ook na het opzetten van mijn bedrijf nog hulp van NV schade gekregen. Om te leren hoe het werkt met o.a. social media, zodat ik de naamsbekendheid kon vergroten voor m’n bedrijf. Dat heb ik toen allemaal opgestart en inmiddels gaat het steeds beter lopen, waardoor ik het nu zelfs druk heb. Daar ben ik wel dankbaar voor.”

Met een grote glimlach vertelt ze dat ze het momenteel zo druk heeft dat ze een klanten soms moet laten wachten totdat er plek is. Het doet haar zichtbaar goed dat ze nu meer vrijheid heeft en haar eigen keuzes kan maken. Tegelijkertijd geeft ze aan dat ze soms nog wel last heeft van haar problemen, maar dat ze daar nu beter mee om kan gaan.

“Mensen in mijn omgeving zeggen dat ik na al die tijd nu weer een beetje mezelf word. Ik heb heel lang geen grapjes gemaakt, maar nu doe ik dat weer steeds meer. Iedereen zou de hulp moeten zoeken die hij/zij echt nodig heeft. Daar kan je het meeste uithalen. Ik zou ook iedereen aanraden om mensen om je heen te verzamelen waar je goed mee kan praten. Negatieve mensen moet je achter je laten.”